Thursday, February 5, 2009

Love in തിരോന്തൊരം!

കുറച്ച് നാളുകളായി പക്രു വെള്ളിയാഴ്ച വൈകീട്ടത്തെ തവരക്കരെ - മഡിവാള റോഡ് പോലെയാണ്. വളരെ മെല്ലെ, ഒഴുകി ഒഴുകിയാണ് ‍അവന്റെ ഒരോ ചെയ്തികളും. സ്ലോ മോഷനിലുള്ള പല്ല് തേപ്പ് മുതല്‍, പെഗ്ഗടിക്കുന്ന പോലെയുള്ള ചായകുടി തുടങി,

ഓഫീസിലേക്കുള്ള ഓട്ടം വരെ വളരെ മന്ദഗദിയിലാണ്.

തല എപ്പൊഴും താഴ്ത്തിയാണ് നടക്കുന്നത്. ആറടിയുള്ള ശശിയെ നോക്കാന്‍ മാത്രമാണവന്‍ തല പൊക്കി കണ്ടത്. വന്നയുടന്‍

കമ്പ്യൂട്ടറില്‍ പാക് മാനോ, മാരിയോ യോ കളിക്കാറുള്ള പക്രു ഇപ്പൊ നേരേ കിടക്കയില്‍ ചെന്ന് കിടന്ന് മോളിലെ പല്ലികള്‍ കാട്ടമിടുമോ ഇല്ലയോ എന്ന് നോക്കി കിടക്കും. ആകെ മൊത്തം തണുത്ത ചക്കയുപ്പേരി ചവച്ച അവസ്ഥ.

എന്തരായിരിക്കും കാരണം?

പക്രുവിന്റെ പിക്കപ് ആകെ നഷ്റ്റമായിരിക്കുന്നത് ആദ്യം കണ്ടു പിടിച്ചത് ശശിയാണ്. അതവന്‍ പക്രുവില്ലാത്ത ഒരീസം സഭയില്‍ അവതരിപ്പിച്ചു. എല്ലാവരും കുലങ്കുഷമായി ചര്‍ച്ച ചെയ്തു, ഒടുവില്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ സമയമായെന്ന് പുഷ്പന്‍ പറഞപ്പോള്‍ എല്ലാരും സ്റ്റാന്‍ഡ് വിട്ടു.

പക്ഷേ എല്ലര്‍ക്കും ഒന്നുറപ്പായിരുന്നു. പക്രുവിന് മാനസികമായി എന്തോ ചില പ്രശ്നങള്‍ ഉണ്ട്!

പക്ഷേ എതായിരിക്കും? ഒവര്‍ വര്‍ക്കിങ്? എയ്... നെവെര്‍! അങിനെയാണെങ്കി ദിവാരനെന്നേ ഊളമ്പാറയിലെ സെല്ലിലെ കമ്പികളെണ്ണി, നമള്‍ കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കുന്ന ശര്‍ക്കരയുപ്പേരിയും കഴിച്ചിരുന്നേനേ. അപ്പോ അതല്ല. പിന്നെ?

അവസാനം പക്രുവിന്റെ മനസ്സറിയാനും, ചോദിച്ച് മനസിലാക്കാനും ഉള്ള ജോലി എല്ലാരും കൂടി ശശിയെ ഏല്‍പ്പിച്ചു.

ആദ്യമായി ഒരു പണി കിട്ടിയതിന്റെ ത്രില്ലില്‍ ശശി അതേറ്റെടുത്തു.

----------------

മഞു പെയ്യുന്ന ആ വേനല്‍ക്കലത്തില്‍ പെയ്ത മഴയിലേക്ക് നോക്കി എന്തൊക്കെയോ അയവിറക്കി നിന്ന പക്രുവിന്റെ തോളില്‍ ഒരു കയ് വന്നു പതിച്ചു.

പക്രു നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ടത് ശശിയെ ആയിരുന്നു. ചുട്ടി കുത്താന്‍ വീര്‍പ്പിച്ചു പിടിച്ച പോലുള്ള കവിളുകള്‍ ഇളക്കി, വലിച്ചാലും നീളാത്ത ചുണ്ടുകള്‍ വലിച്ച് വെച്ച് ശശി ചിരിച്ചു... എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു....

“ഡാ... എന്താ നിനക്ക് പറ്റിയത്? നീ എന്താണിങനെ ബാത് ടബ്ബില്‍ വീണ വൈറ്റ് ലഗൂണ്‍ കോഴിക്കുഞിനെപ്പോലിരിക്കുന്നത്? നിനക്കിന്നൊരു കല്യാണത്തിനു പോകണമെന്ന് പറഞിട്ട്? പോകുന്നില്ലേ?”

“പോണം. അല്പം കഴിട്ട് ഇറങണം.” പക്രു പറഞു.

“നിന്റെ ഫ്രണ്ടിന്റെ കല്യാണമല്ലെ... എന്താ അവളുടെ പേര്? കൂടെ പഠിച്ചതാ?”

പക്ഷേ പക്രു അപ്പൊ കല്യാണത്തിനെ പറ്റിയും ഒന്നുമായിരുന്നില്ല അലോജിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് എന്ന് അവന്റെ നിശബ്ദതയില്‍ നിന്നും ശശിക്ക് മനസിലായി. മറ്റെന്തോ ഉണ്ട്.

“ഡാ, നിനക്കെന്നോട് പറയാം, നിനക്കെന്ത് പ്രശ്നങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും. കേള്‍ക്കാന്‍ ചെലവൊന്നുമില്ലല്ലോ... പറ. നിന്ന ആരെകിലും വഞ്ചിച്ചൊ?“

പെട്ടന്ന് ശശി ഒര്ട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ പക്രു കരഞു.... പൂരത്തിന് വാങാന്‍ കിട്ടുന്ന ഒരു തലക്കല്‍ പീപ്പി പിടിപ്പിച്ച ബലൂണ്‍, കാറ്റഴിച്ച് വിടുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന സൌണ്ടില്‍ പക്രു ഞീളി. അവന്‍ ശശിയുടെ തോളിലേക്ക് ചാഞു... അവന്റെ മൂക്കില്‍ നിന്നും കണ്ണില്‍ നിന്നും വന്ന വെള്ളം ശശിയുടെ മുഷിഞ ടി ഷര്‍ട്ടിനെ പരിശുദ്ധമാക്കി...

“എന്താ ടാ... എന്താ പ്രശ്നം?” ശശി ആരാഞു.

“ഒന്നുമില്ലെടാ... എന്നെ എന്റെ ബാല്യകാല ഓര്‍മ്മകള്‍ വല്ലാതെ ഹണ്ട് ചെയ്യുന്നു...“

“എന്ന് വെച്ചാ? കാര്യം പറ...”

“ഡ.. നിനക്കറിയോ... പന്റെനിക്കും ഒരു പ്രണയമുണ്ടായിരുന്നു... 24x7 പൂത്തു നിന്ന ഒരു പ്രണയം...”

“ഓ... എന്നിട്ടത് കലങിയോ? ഇതോര്‍ത്താണോ നീ ഇങനെ സെന്റി ആയത്? ഈ പ്രേമം എന്നു വെച്ചാ ഇത്രക്ക് പുലിവാലാണോ. ഹൊ ഭാഗ്യം. ഞാനാരെയും പ്രേമിക്കാത്തത്.” ശശി പറഞു.

“നിനക്കറിയില്ല... പരിശുദ്ധമായ പ്രണത്തിന്റെ സുഘം. അത് കാച്ചിയ പാലില്‍ ഓട്ട്സ് ഇട്ട് കഴിക്കുന്ന പോലെ, ലഡുവും, ചൊക്ലേറ്റും കൂട്ടിക്കുഴച്ച കഴിക്കുന്ന പോലെ സുഘമുള്ളതാണ്. ആരാലും ഇതു വരെ പ്രേമിക്കപ്പെടാത്ത, ആരോടും പ്രേമം തോന്നാത്ത നിന്നെപ്പോലുള്ള പൈലുകള്‍ക്കതൊന്നും മനസിലാവില്ല!”

“ഓ.. പിന്നെ... എന്തായാലും നീ നിന്റെ പ്രേമ കഥ ഒന്ന് പറ... കേള്‍ക്കട്ടെ....”

പക്രു അവന്റെ ബാല്യകാല പ്രണയ കഥ പറയാന്‍ തയ്യാറെടുത്തു. കയ്കള്‍ കയ്‌വരിയില്‍ പിടിച്ച്, ചിന്താ നിമഗ്ദനായി ആകാശത്തെക്ക് നോക്കി അവനാ കഥ പറ്ഞു....

--------------------

വിദ്യ. ലദയിരുന്നു അവളുടെ നാമം. പക്രു അവളെ വിഡൂ... വിഡൂ... എന്ന് വിളിച്ചു പോന്നു.

ത്രോന്തോരത്തെ അവന്റെ വീട്ടിനടുത്തുള്ള വിഷ്ണു ക്ഷേത്രത്തിലെ അമ്പല മണി ആഞടിക്കുമ്പോഴാണ് അവനാദ്യമായി അവളെ കണ്റ്റത്...

മണിനാദത്തിന്റെ കൂര്‍ത്ത ശബ്ദം അവള്‍ക്കസഹനീയമായിരുന്നു. അവള്‍ രണ്ട് കാതുകളും പൊത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. കണ്ണുകള്‍ അവള്‍ മുറിക്കിയടച്ചിരുന്നു. എന്നിട്ടും അവളുടെ മുഖത്തെ സൌദര്യം പക്രുവിന്റെ മനസ്സില്‍ ക്യാബറെ ന്രിത്തമാടി. അവള്‍ക്ക് വേണ്ടി അവന്‍ മണിയടിക്കുന്നത് മ്യുട്ടാക്കി... ആ നിശബ്ദതയില്‍ നാലര ആടി പൊക്കമുള്ള വഴുതങാ പോലത്തെ പക്രുവിന്റെ ശരീരത്തിനുള്ളിലെ കോവയ്ക്കാ പോലത്തെ കുച്ച് ഹ്രിദയം പടാ പടാ ന്നടിക്കുന്നത് എല്ലാവരും കേട്ടു.

പക്ഷേ ആ പട പട ശബ്ദത്തിലെ പ്രണയത്തിന്റെ “സംഗതികള്‍” അവള്‍ക്ക് മാത്രമേ മനസ്സിലായുള്ളൂ. അന്ന നട വച്ച് മാള വഴി അവള്‍ അവന്റെയടുത്തെക്ക് വന്നു... എന്നിട്ട് പറഞു...

“കൊച്ചേട്ടാ... തങ്ക്സ്...”

“അയ്യോ... എന്റെ പേര്‍് കൊച്ചേട്ടന്‍ ന്നല്ല... പക്രൂ... ന്നാണ്”

“അല്ലാ, കാണാന്‍ കൊച്ചായ ചേട്ടനല്ലേ... അതോണ്ടാ അങിനെ വിളിച്ചേ... ഹി ഹി...”

അവളുടെ ചിരിയില്‍ അവന്‍ മയങി. പ്രിയദര്‍ശ്നന്‍ ചേട്ടനേയും, ഭരതന്‍ സാറിനേയും പത്തിരുപത് ആര്‍ട്ടിസ്റ്റുകളേയും സെക്കന്റുകള്‍ കൊണ്ട് വലിയൊരു സെറ്റിട്ട് അവിടെയെത്തിച്ചു... എന്നിട്ട് ബാഗ്രൌണ്ടില്‍ പ്രണയാര്‍ദ്രമായ ഒരു ഗാനാം പ്ലേ ചെയ്തു... ഇടക്കിടക്ക് മുത്തുമാലയൈല്‍നിന്നും മുത്തുമണികള്‍ വരിവരിയായി പാറക്കെട്ടുകളിലൂടെ ചിതറിത്തെറിച്ചു...

“ണിം... ണിം....!”

റൊമാന്റിക് സീനില്‍ മണി മുഴക്കം കേട്ട പക്രു കണ്ണു തുറന്നപ്പോള്‍ കണ്ടത് അമ്പല നടയില്‍ അരോ മണിയടിക്കുന്നതാണ്. അവളെ കാണാനില്ല. അവളുടെ പേരും, നാളും, മൊബൈല്‍ നമ്പറും, ഇ മെയില്‍ ഐ ഡിയും വാങാനാവാതെ പോയതില്‍ അവന്‍ ഖേദിച്ചു.

പക്ഷേ അവന്റെ മണിയടികള്‍ വെറുതേയായില്ല. പിന്നെയും അവളെ ആ അമ്പല നടയില്‍ വെച്ചവന്‍ കണ്ടു...

“കണ്ണും കണ്ണും.... കഥകള്‍ കൈമാറും അനുരാഗമോ...” (ബാഗ്രൌണ്ട് മ്യൂസിക്)

അവര്‍ പരിചയപ്പെട്ടു... പിന്നെയും പരിചയപ്പെട്ടു... ഒരുപാട് പരിചയപ്പെട്ടു....

അവനവള്‍ക്ക് സ്വസ്ഥമായിരുന്ന് സംസാരിക്കാന്‍ സിനിമാ തീയേറ്ററും, പാടത്തെ കനാന്‍ പാലത്തിന്റെ താഴെയും ഒക്കെ ഓപ്ഷന്‍സ് കൊടുത്തു. അവളതിനൊന്നും കൂട്ടാക്കിയില്ല. അങിനെ അമ്പലമുറ്റത്തു നിന്നും അവര്‍ വഴിയിലെ ബസ് സ്റ്റോപീലേക്ക് മീറ്റിങ് പ്ലേസ് മാറ്റി. അവരുടെ പ്രണയത്തിന് എന്നും അഞ്ച് പ്രൈവറ്റ് ബസ്സും, ഒരു കെ.എസ്.ആര്‍.ടി ബസ്സും സാക്ഷികളായി.

നമ്മള്‍ കെട്ടുമ്പൊള്‍ അവരെക്കൊണ്ട് സാക്ഷിക്കോളത്തില്‍ ഒപ്പിടിക്കാമെന്ന് അവന്‍ പറഞു.

അവള്‍ അവനോട് കൊഞ്ചി... പക്രു വലുതാവുമ്പോള്‍ ഒരു ഡൊക്ട്ടറാവണമെന്നാണ് അവളുടെ ആഗ്രഹം ത്രെ. ഡോക്ട്ടറുടെ ഭാര്യയാവാനാണവള്‍ക്കിഷ്ടം ത്രെ.. പക്രു ഫാവിയില്‍ ഒരു ബല്യേ ഡോക്ട്ടറാവുമെന്നവള്‍ക്ക് വാക്കു കൊടുത്തു.

അവനവളുമായി കത്തിടപാടുകള്‍ നടത്തി. അവള്‍ തിരിച്ചും നടത്തി. അവളുടെ കത്തിലെ ഒരോ കുത്തും കോമയും അവന്‍ മനസ്സിലേറ്റി വെച്ചു. അവള്‍ തെറ്റിയെഴുതിയ വാക്കുകളും, ഗ്രാമറും അവന്‍ തെറ്റാതെ വായിച്ചു പഠിച്ചു. പതിയെ ആ പ്രേമം വളര്‍ന്നു... ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പ് ഓലപ്പുരയില്‍ നിന്ന് സിമന്റ് പുരയിലേക്ക് മാറി. അതിനുള്ളിലെ സിമന്റ് കസേരയില്‍ അപ്പൊഴും അവര്‍ ഇരുന്ന് സല്ലപിച്ചു...

അങിനെ ആ പ്രണയത്തിന്‍് സാക്ഷികളായി ഏഴ് പ്രൈവറ്റ് ബസ്സുകള്‍ അവര്‍ക്ക് മുന്നിലൂടെ ചീറിപ്പാഞു. കാലപ്പഴക്കത്താല്‍ കെ.എസ്.ആര്‍.ടി ബസ്സ് ഓട്ടം നിര്ത്തിയിരുന്നു. അവന്റെ വലത്തെ കയ് അവളുടെ ഇടത്തെ കൈയ്യിനു മുകളില്‍ വെച്ചു കൊണ്ട്, ആ സുഖത്തില്‍ ലയിച്ചു കൊണ്ട് ആ എഴു ബസ്സിലെ യാത്രക്കരെയും, കിളികളേയും, ഡ്രൈവര്‍മാരെയും നോക്കി അവര്‍ ഇരുന്നു...

ബസ്സിന്റെ ജനാലക്കമ്പികള്‍ക്കിടയിലൂടെ തങളെ നോക്കി പല്ലിളിക്കുന്ന വയസ്സമ്മാരുറ്റെയും, അസൂയപ്പെടുന്ന പെണ്‍പിള്ളേരുടെയും, കമന്റടിക്കുന്ന ചെക്കമ്മാരുടെയും മുഖങള്‍ അവര്‍ ഉത്സാഹത്തോടെ നോക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഒരു മുഖം മാത്രം എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുള്ള പോലെ അവള്‍ക്ക് തോന്നി.

അവള്‍ തലപുകഞാലോചിച്ചു... എവിടെയാണീ മുഖം ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ളത്... ഈ ചുളിച്ചു പിടിച്ച മുഖം?

അധികം അലോജിക്കേണ്ടി വന്നില്ല, ആ മുഖം ബസ്സിറങി വന്നത് നേരേ അവളുടെ അടുത്തേക്കായിരുന്നു...

തെക്കേക്കുഴി ശ്രീധരന്‍! അവളുടെ ഡാഡി കം സ്പോണ്‍സര്‍!

പിന്നെയവിടെ നടന്നതൊന്നും യുദ്ധകാലാടിസ്ഥനത്തില്‍ രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ധ്രിതിയില്‍ ഓര്‍ക്കാന്‍ പക്രുവിനായില്ല.

---------------

“നിനക്കറിയോ ഡാ ശശി, അന്നവിടെ കഴിഞു, ഒരു പരിശുദ്ധ പ്രണയത്തിന്റെ കഥ. അവളെ എനിക്കെന്നെന്നേക്കുമായി നഷട്മായി....” അന്നയാള്‍ കയ്യില്‍ കിട്ടിയ തെങിന്‍ പട്ട വെച്ച് തന്റെ മൂട്ടില്‍ പൂശിയ പെടകള്‍ തന്ന തഴമ്പ് തടവിക്കൊണ്ട്‌ പക്രു പറഞു.

ഇത്രയും കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ശശി ചൂടു ബോണ്ട വായിലിട്ട പോലെ അന്ദ്ധാളിച്ച് അവനെ നോക്കി നിന്നു.

“അപ്പൊ ഇതാണോ ഡാ ഈ പെണ്ണും ചാരി നിന്നവന്‍ തല്ലും കൊണ്ടു പോയി... എന്നു പറയുന്നത്?” ശശിയുടെ സംശയം.

അതിനുത്തരം പറയാതെ കണ്ണ്‌ തുടച്ച് കൊണ്ട് പക്രു കല്യാണത്തിന് പങ്കെടുക്കാന്‍ പോയി. കഥ മുഴുവനും കേട്ട ക്ഷീണത്തില്‍ ശശി വേഗം പോയി സണ്‍ ടി.വി വെച്ച് കാലും ആട്ടി ഇരുന്നു.

പെട്ടെന്നാണവന്‍ അവിടെയിരിക്കുന്ന കല്യാണ ക്ഷണക്കത്ത്‌ കണ്ടത്.

അത് പക്രു ഇപ്പൊ പോയിരിക്കുന്ന കല്യാണത്തിന്റെ ക്ഷണമാണെന്ന് ശശിക്ക് മനസ്സിലായി. അവനത് വായിച്ചു...

മിസ്.വിദ്യ, ഡോട്ടര്‍ ഓഫ് തെക്കേക്കുഴി ശ്രീധരന്‍ വെഡ്സ് ഡോ: സുശീല്‍, സണ്‍ ഓഫ് വടക്കേക്കുന്ന് ഗോപാലന്‍“

4 comments:

കാര്‍ത്ത്യായനി said...

മംഗളം നേരുന്നു ഞാന്‍‍..മനസ്വിനി...എന്ന പാട്ടായിരുന്നോ ക്ലൈമാക്സില്‍?

യൂനുസ് വെളളികുളങ്ങര said...

കുറച്ച്‌ കുറച്ച്‌ publish ചെയ്‌ത്‌ കൂടെ

Ashly said...

:)

കണവന്‍ said...

ഹാ ഹാ സരമില്ലെടെയ് , അല്ലെങ്കിലും അത് നടക്കില്ലരുന്നു കാരണം അവള്‍ക്കു ഡോക്ടറെ കെട്ടാനല്ലേ ആഗ്രഹം